Błogosławiony Świętosław należał do grona świątobliwych mężów XV wieku, zwanego powszechnie felix seculum - "szczęśliwym wiekiem ". Grono to tworzyli św. Jan Kanty (+1474), bł. Izajasz Boner (+1471 ), bł. Szymon z Lipnicy (+1482), bł. Michał Giedrojć (+1485), bł. Świętosław (+1489) i bł. Stanisław (+1489). Łączyły ich więzi przyjaźni i braterskiej miłości, działalność ich przypadła na bardzo trudny okres kształtowania się świadomości religijnej i dawania dowodów wierności Kościołowi.

Każdy z nich miał inny zakres pracy, św. J. Kanty i bł. Izajasz Boner byli profesorami Akademii Krakowskiej, mieli duży wpływ na młodzież, bł. Szymon z Lipnicy oddziaływał swymi kazaniami i posługą głównie wobec zadżumionych, bł. M. Giedrojć wyróżniał się ofiarną służbą w Kościele, bł. Stanisław był ceniony za pracę duszpasterską oraz troskę o biednych i chorych, bł. Świętosław zasłynął natomiast z powodu otwarcia pierwszej w Krakowie katolickiej wypożyczalni ksiąg, posługi w Kościele Mariackim i cnocie milczenia.

Według wielu publikacji pochodził ze Sławkowa, był prawy, szczerego serca, miał łaskę widzeń nadprzyrodzonych. Jedno z nich zostało utrwalone jako tło obrazu bł. Świętosława nad ołtarzem św. Mikołaja w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Sławkowie. W tle obrazu widać basztę Sławkowa, a na moście procesję z biskupem na czele. Na pierwszym planie w ornacie uwidoczniona jest postać bł. Świętosława w aureoli. Według legendy widzenie to było początkiem jego działalności jako duchownego w Krakowie. Działalność krakowską bł. Świętosław rozpoczął posługą kleryka w kościele pw. Najświętszej Marii Panny. Po otrzymaniu święceń kapłańskich sprawował obowiązki mansjonarza przy Kościele Mariackim. Prawość i prostota zjednała mu zaufanie obywateli krakowskich, którzy czynili go egzekutorem testamentów i wykonawcą ostatniej woli wiernych. Był ojcem ubogich i czułym opiekunem sierot i wdów. Ulubionym miejscem jego modlitwy był krucyfiks w Kościele Mariackim, przed którym śpiewał Psalmy Dawidowe.

Dwaj rajcy krakowscy Piotr i Salomon złożyli znaczną sumę pieniędzy na stały fundusz utrzymania psałterzystów, którzy po śmierci bł. Świętosława śpiewali psalmy w Kościele Mariackim. Fundusz ten dopełniała siostra fundatorów - Anna Glińska. Istniał on do końca XIX wieku. Bł. Świętosław żył skromnie, a z zebranych oszczędności kupił srebrny kielich do kościoła karmelitów na Piasku w Krakowie. Znaczną liczbę książek darował klasztorom i bibliotece kościoła pw. NMP. Upodobał sobie milczenie, nazwany był Selencjariuszem, stąd też jest przedstawiany na obrazach z palcem na ustach.

Nad wejściem do budynku fundowanego przez bp. Andrzeja Zauskiego na szpital dla biednych w 1758 r., przy ul. Kościelnej w Sławkowie pod tynkiem znajduje się polichromia przedstawiająca bł. Świętosława i św. Stanisława BM. O kulcie bł. Świętosława świadczy chociażby fakt, że wielu sławkowian nosi imię Świętosław. Bardzo popularne są obrazki przedstawiające bł. Świętosława z napisem: "Patron i Rodak Sławkowa". Świętosław, ubogacony nadprzyrodzonymi łaskami, pełen dobrych uczynków zmarł 15 kwietnia 1489 r. i został pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny w Krakowie.

Po pięciu wiekach od jego śmierci, 29 listopada 1997 roku rozpoczęła działalność komisja historyczna w sprawie jego beatyfikacji, której przewodniczył ks. prof. dr hab. Bolesław Przybyszewski. Komisję tę powołał 28 października 1997 r. kardynał Franciszek Macharski - metropolita krakowski, który 22 stycznia 1998 r. w kaplicy arcybiskupów krakowskich otworzył proces kanonizacji sługi bożego Świętosława.